czwartek, 31 maja 2012

Po drugie dla kasy - Janet Evanovich

Tytuł oryginału: Two for the Dough
Cykl/Seria: Łowczyni nagród Stephanie Plum
Tom: 2
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 416
Ocena: 5/6

Stephanie musi spłacić raty za samochód, bierze więc sprawę Kenny’ego Mancuso. To miała być prosta sprawa i łatwe pieniądze. Jednak jak już mogliśmy się przekonać, w życiu Steph nic nie jest proste i ma ona wielki talent do pakowania się w kłopoty.
Okazuje się, że Morelli też szuka Kenny’ego. Sprawa rodzinna. Okazuje się też, że Kenny jest totalnym świrem, i cała sprawa może się źle skończyć nie tylko dla Stephanie.
Z kolei babcia Mazurowa szuka rozrywki i towarzystwa w domach pogrzebowych, na wystawianiu zwłok. A przy okazji rozgląda się za najlepszym domem pogrzebowym w mieście. Jej wybór pada na dom Spira Stivy, jednak on nie ma głowy do wybryków babci Mazurowej, bo właśnie zgubił dwadzieścia cztery trumny. I ma nadzieję, że Steph pomoże mu je znaleźć.
W tym całym zamieszaniu nie będzie łatwo doprowadzić sprawę do końca. A jednak czas nagli, fragmenty ciał zmieniają właścicieli, a babcia Mazurowa jest w niebezpieczeństwie. No i oczywiście kasa też się przyda.

Już po przeczytaniu pierwszego tomu miałam wrażenie, że seria o łowczymi nagród stanie się jedną z moich ulubionych. Tom drugi tylko mnie w tym przekonaniu utwierdził. Stephanie nadal bezbłędnie pakuje się w tarapaty, ale już jakby lepiej sobie radzi w wygrzebywaniem się z nich. W końcu nie zawsze Morelli będzie występował w roli rycerza na białym koniu, prawda? A może zawsze. Kto wie. Uwielbiam takie komedie omyłek, a w przygodach Steph i komedii i omyłek mamy pod dostatkiem. Nie wiem jak Evanovich to robi, ale ja nie potrafię odłożyć jej książek dopóki nie dotrę do końca. Wiele czynników się na to składa.
Na przykład humor i ociekający sarkazmem bohaterowie. Przy niektórych dialogach naprawdę ciężko opanować atak śmiechu. Szczególnie jeśli są to dialogi między Stephanie a Morellim, albo Stephanie i jej matką. Że już o babci Mazurowej nie wspomnę.
Steph, która nadal nosi broń, ale nie chce jej używać. Za to wyposażyła się w nowy paralizator. I latarkę. I tylko czeka, żeby ich użyć.
Babcia Mazurowa, cóż to jest za bohaterka! W tej części jest jej jeszcze więcej, a to zwiastuje ubaw po pachy. Przy okazji babcia na końcu udowodni nam, że też świetnie nadaje się na łowcę nagród, a sceny z jej udziałem potrafią doprowadzić do łez. Ze śmiechu oczywiście.
Relacja Steph z Morellim też mi się podoba. Z jednej strony i tak wiemy już, jak to się kiedyś skończy. Ale z drugiej fajnie, że autorka nie poszła na łatwiznę. Morelli musi jeszcze trochę się postarać, a nam ich prywatne sprawy nie przerywają akcji.
No właśnie. Najważniejsze. Akcja i jeszcze raz akcja!  I fakt, że autorka potrafi nas zaskoczyć na każdym kroku. Bo to, że coś będzie się działo, to wiadomo. Ale co, to zawsze jest niespodzianka. Czasami krwawa, czasami wybuchowa, ale jednak niespodzianka.
I to wszystko sprawia, że nie sposób nie polubić tej serii. I że chcę jeszcze, i jeszcze! Na szczęście niedługo wyjdzie tom trzeci, a potem mam nadzieję kolejne. Bo ja nie chcę się rozstawać ze światem Stephanie Plum, i jestem pewna, że Wy będziecie mieli takie same odczucia.

Książkę otrzymałam do recenzji od wydawnictwa

niedziela, 27 maja 2012

Jak upolować faceta? Po pierwsze dla pieniędzy - Janet Evanovich

Tytuł oryginału: One for the money
Cykl/Seria: Łowczyni nagród Stephanie Plum
Tom: 1
Wydawnictwo: Fabryka Słów
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 352
Ocena: 5/6

Są takie dni w życiu mola książkowego, kiedy jedyne, na co ma ochotę, to przeczytanie czegoś lekkiego i z humorem. U mnie takie dni nadeszły po awarii kręgosłupa, potrzebowałam czegoś, co umili mi dni spędzone w łóżku. Na ratunek pospieszyła Fabryka Słów przysyłając mi paczkę z dwoma częściami przygód Stephanie Plum. Część pierwszą łyknęłam w jeden dzień, wciąga już od pierwszych stron i nie pozwala się nudzić nawet przez chwilę.

Stephanie nie ma pracy, nie ma na czynsz i na raty za samochód. Większość mebli i sprzętów domowych już wyprzedała a żadnego źródła dochodów nie widać na horyzoncie. Przyszedł więc czas przyznać się rodzinie. W trakcie rozmowy z rodzicami, Steph dowiaduje się, że jej kuzyn Vinny szuka kogoś do archiwizacji dokumentów. Nie jest to może praca marzeń, ale jak się nie ma co się lubi… Na miejscu okazuje się jednak, że kuzyn zatrudnił już kogoś innego, ale jest wolne miejsce na stanowisku łowcy nagród. Za złapanie i doprowadzenie na posterunek policjanta oskarżonego o morderstwo można zgarnąć dziesięć tysięcy dolarów. Przy tej kwocie przestaje mieć znaczenie fakt, że Stephanie nie ma o tej pracy bladego pojęcia. Przecież wszystkiego można się nauczyć. Do tego poszukiwany to Joe Morelli, facet, który wykorzystał ją na podłodze cukierni kilkanaście lat temu, a potem nawet nie zadzwonił. Ale to było dawno, kto by po tylu latach chował urazę. Ta sprawa to nic osobistego, naprawdę.

Przyznam szczerze, że sama raczej bym po tę książkę nie sięgnęła. Jednak zachęcona recenzją Archer zrobiłam rozeznanie, i kiedy okazało się, że seria o Stephanie Plum jest wydawana przez Fabrykę Słów, wiedziałam, że będzie to dobre. I nie pomyliłam się. Książka napisana lekkim językiem, czyta się błyskawicznie i wciąga niemiłosiernie. Dużym atutem są tutaj bohaterowie, a szczególnie Steph.  Wzbudza sympatię nie tylko swoim wielkim talentem do pakowania się w kłopoty i zachodzenia za skórę bardzo niebezpiecznym mężczyznom. Nie można jej też odmówić determinacji i ciętego języka. Nie zna się na robocie i boi się broni? Przecież można iść na korepetycje do kogoś, kto jest w tym świetny! Trafia do Komandosa, który poza wytłumaczeniem jej podstaw tej pracy, będzie musiał też kilka razy wyratować ją z opresji. Dobrze jest też mieć przyjaciela w policji, darmowe lekcje strzelania i dodatkowa ochrona zawsze się przydadzą. Co mi się bardzo spodobało w tej postaci – nie zmienia się w pięć minut w superbohaterkę. Fakt, wzięła się za poważną i niebezpieczną pracę, ale nadal pozostała ciamajdowata i strachliwa. To zmienia się dopiero z czasem, Stephanie uczy się na swoich błędach i powoli przeobraża się w łowcę nagród z prawdziwego zdarzenia. Chociaż do najlepszych w tym fachu jeszcze długo będzie jej daleko. Swoją niezdarność nadrabia ciętym językiem i ogromną pomysłowością. Zdecydowanie da się ją polubić.
I oczywiście muszę wspomnieć o babci Mazurowej – jest to postać absolutnie genialna. Starsza pani, która czas spędza w domach pogrzebowych. Jest nieprzewidywalna, a każda scena z jej udziałem gwarantuje wybuchy śmiechu. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach babci Mazurowej będzie jeszcze więcej.

Mamy też kilka wątków pobocznych, nie zabraknie trupów, wybuchów, prześladowań czy włamań, a jednak wszystko jest bardzo spójne i wzbudza w  czytelniku jeszcze większe napięcie. Przerywane wybuchami śmiechu oczywiście, ponieważ narracja prowadzona przez Stephanie wnosi w powieść naprawdę dużo humoru.

Nie znalazłam niczego, do czego mogłabym się przyczepić. To jest po prostu genialna książka sensacyjno-komediowa, a autorka dopracowała wszystkie szczegóły. Wydawca też spisał się świetnie, oprawa graficzna i forma wydania jest naprawdę godna podziwu, nie zauważyłam też żadnych błędów w trakcie czytania.
Pozostaje mi tylko polecić książkę wszystkim, którzy mają ochotę na dobrą, trzymającą w napięciu książkę, z galopującą akcją, gdzie chwile grozy przeplatane są atakami śmiechu. Z żalem przewracałam ostatnią stronę, wcale nie miałam ochoty żegnać się z bohaterami. Na szczęście na półce stoi już tom drugi ;)

Książkę otrzymałam do recenzji od wydawnictwa

czwartek, 24 maja 2012

Anna we krwi - Kendare Blake + trochę prywaty

Trochę mnie nie było, mam nadzieję, że mi wybaczycie :) Miałam małą awarię kręgosłupa, co skutecznie przykuło mnie na jakiś czas do łóżka. Plusy sytuacji są takie, że miałam baaaaaaaaaaaaaardzo dużo czasu na czytanie. Minusy, poza bólem, takie, że przy komputerze siedzieć za bardzo nie mogłam, to i z pisaniem nie wyszło. Ale teraz powoli wracam do żywych, więc postaram się szybko nadrobić recenzenckie zaległości. Na początek "Anna we krwi", która czekała sobie na dysku ze dwa tygodnie :)

Tytuł oryginału: Anna dressed in blood
Cykl/Seria: Anna
Tom: 1
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 320
Ocena: 5/6

Cas Lowood nie jest zwyczajnym nastolatkiem. Przeprowadza się z miejsca na miejsce, w ślad za wskazówkami o nawiedzonych miejscach. Właśnie takie zajęcie odziedziczył po ojcu – zabija złe duchy i trenuje przed dorwaniem ducha, który zabił jego ojca. Wszystko idzie dosyć sprawnie, do czasu, kiedy Cas trafi do Thunder Bay. Ma zabić Annę Korlov, zwaną Anną we krwi. Została zamordowana pół wieku temu i od tego czasu morduje każdego, kto wejdzie do jej domu. Teoretycznie – zlecenie jak każde inne. W praktyce okazuje się, że Anna jest najsilniejszym duchem z jakim Cas miał do czynienia, a zabicie jej będzie bardzo skomplikowanym zadaniem.

Raz na jakiś czas trafia się książką, która jest prawdziwą perełką w swoim gatunku. „Anna we krwi” niewątpliwie jest taką książką. Przyciąga tytułem, okładką i ponad wszystko – opisem. Daje nam nadzieję na pełnokrwistą historię z pogranicza horroru. Zachęcona tym, z radością zabrałam się za lekturę i nawet przez chwilę nie żałowałam, że zdecydowałam się na tę książkę. Przy okazji dodam, że jeśli ktoś liczy na lekką historyjkę dla młodzieży, to jest to zły adres. Mimo, że książka nie spowodowała u mnie problemów ze snem, to jednak niektóre opisy są zdecydowanie przeznaczone dla czytelnika o mocniejszych nerwach. I to była dla mnie największa zaleta tej książki. Trup ściele się gęsto i niezwykle krwawo. I to już od pierwszych stron, więc im dalej w książkę, tym większy dreszczyk emocji nam towarzyszy. Przekonana, że pozostanie tak do końca książki, nie mogłam się od niej oderwać. Przepełniona żądzą zemsty Anna, ofiara brutalnego morderstwa, która pożera każdego, kto się do niej zbliży. Do tego magia, dużo magii, niekoniecznie tej dobrej. No czegóż chcieć więcej.
Niestety, pod koniec książki napięcie nieco opada. Trochę przez to, że Anna nagle zmienia się w pokrzywdzoną przez życie zjawę, a trochę przez wplecenie w fabułę kolejnego paranormal romance. Gdzieś nam przez to znika cała groza, którą zafundowała nam autorka na początku. Na szczęście sytuację ratuje kolejny mrożący krew w żyłach duch, który zjada niewinnych mieszkańców.

Kolejną zaletą jest postać głównego bohatera, który zamiast spędzać czas jak każdy nastolatek, musi wcześniej dorosnąć, aby jeździć po kraju i zabijać duchy. Zdaje się nam pogodzony z losem, jednak to też zmienia się kiedy trafia do Thunder Bay i przekonuje się na własnej skórze, jak to jest mieć  przyjaciół.
„Anna we krwi” to książka naprawdę warta polecenia, ja znalazłam w niej wszystko to, co lubię najbardziej: duchy, klątwy, magię, voodoo. I gdyby nie pojawiający się nagle wątek romansu paranormalnego - który powoduje spadek napięcia w fabule, a jednocześnie wzrost ciśnienia czytelnika, któremu już dawno się takie historie przejadły – ta historia naprawdę zasługiwałaby na najwyższą ocenę. Dla mnie, miłośniczki takich historii, była to naprawdę dobra lektura. 

Książkę otrzymałam do recenzji od wydawnictwa
 

środa, 9 maja 2012

Cichy wielbiciel – Olga Rudnicka

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 440
Ocena: 5.5/6

Pierwszą książką Olgi Rudnickiej jaką przeczytałam, było „Zacisze 13”. Fanką autorki zostałam tak mniej więcej po kilkunastu stronach tej powieści. Od tego czasu pochłonęłam wszystkie jej książki, z niecierpliwością czekając na kolejne. I oto nadszedł ten czas, zobaczyłam w zapowiedziach „Cichego wielbiciela”. Po przeczytaniu opisu trochę się zdziwiłam, bo jednak przywykłam do powieści kryminalnych z dużą dawką humoru. A tu czytam, że książka o stalkingu. Trudny temat, więc opis tylko wzmógł moją ciekawość. Zastanawiałam się, jak Rudnicka poradzi sobie z tematem, więc jak tylko dostałam książkę do rąk, zaczęłam czytać. I wsiąknęłam, jak zwykle. Olga Rudnicka jest świetnym dowodem na to, że jeśli ktoś ma ogromny talent, to może pisać o czym mu się zamarzy, a i tak będzie to świetna lektura.

Julia Rogacka. Zwyczajna dziewczyna, skończyła studia, pracuje w salonie telefonii komórkowej, wynajmuje mieszkanie z przyjaciółkami, ma narzeczonego. Żyje jak tysiące innych młodych ludzi, więc mogłoby się wydawać, że niczym się nie wyróżnia. Niestety. Sama nie zdaje sobie sprawy, kiedy nastąpił ten moment zwrotny w jej życiu. Kiedy ON ją zauważył i uroił sobie, że coś ich łączy. Julia zaczyna dostawać kwiaty i smsy z wyznaniami i zapewnieniami o szczerej miłości. Początkowo oczywiście nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji. Nie ułatwia też tego otoczenie, bo przecież to takie romantycznie mieć cichego wielbiciela. Stopniowo sytuacja się pogarsza, głuche telefony rozbrzmiewają bez przerwy o każdej porze dnia i nocy, a smsy świadczą o tym, że owy wielbiciel śledzi Julię i wie o niej wszystko. Początkowo zna tylko numer służbowy i adres do pracy, po jakimś czasie zdobywa adres domowy i numer prywatnej komórki. Wie, gdzie mieszkają jej rodzice, po jakich chodzi sklepach, wie o niej wszystko. A ona o nim nie wie nic. Popada w coraz większą paranoję, nie sypia, boi się wyjść z domu. I co gorsza, wygląda na to, że znikąd nie może otrzymać pomocy.

Jestem pod ogromnym wrażeniem. Naprawdę. Podziwiam sposób w jaki autorka wczuła się w sytuację Julii. Jej uczucia, emocje, zachowania. To wszystko jest tak intensywne, że aż ma się wrażenie, jakby czytało się zapis prawdziwych wydarzeń i prawdziwe wspomnienia. Dodam tutaj, że książka jest zapisem kilkunastu miesięcy z życia Julii, i możemy tu obserwować wszystko po kolei. Od początkowej ekscytacji, przez zniecierpliwienie i chęć pozbycia się natręta, aż docieramy do momentu, kiedy dziewczyna izoluje się od świata. Wybuchy złości, początki depresji i przeważający nad tym wszystkim strach. Lęk przed tym, że on jest tuż za nią. Może to mężczyzna siedzący za nią w tramwaju, albo stojący w kolejce w sklepie. I dobijająca niewiedza, co zrobi następnym razem. Co gorsza, otoczenie nie zdaje sobie sprawy z powagi sytuacji i nie rozumie zachowania Julii, więc zostaje z tym wszystkim praktycznie sama. Na szczęście nie do końca, bo parę osób pójdzie po rozum do głowy. Ale wtedy okaże się, że pozbycie się stalkera nie jest łatwą sprawą, o ile myśli się o sposobach zgodnych z prawem. Na szczęście dzięki wsparciu rodziców i narzeczonego Julia znajdzie w sobie siłę, żeby zawalczyć o siebie i powrót do normalnego życia.
Od strony psychologii bohaterów nie ma się do czego przyczepić. Reakcje Julii i jej otoczenia są oddane z najmniejszymi szczegółami, i to dlatego ta powieść jest tak dobra. Ponad to mam też wrażenie, że autorka jest pierwszą osobą, która zechciała zmierzyć się z tematem. I chwała jej za to, bo ku mojemu wielkiemu zdziwieniu, większość ludzi nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że takie zjawisko jak stalking istnieje. Do niedawna nie zdawało sobie z tego sprawy też polskie prawo. Na szczęście w zeszłym roku zostały wprowadzone odpowiednie regulacje.

„Cichy wielbiciel” jest bez wątpienia ważną książką. Ofiarom stalkingu może dać nadzieję i kilka wskazówek jak rozwiązać sytuację. Reszcie może uświadomić istnienie zjawiska. Może akurat jakiś czytelnik dzięki temu kiedyś będzie potrafił rozpoznać pierwsze sygnały stalkingu i zacznie działać od razu, zamiast je bagatelizować. Dodam jeszcze, że na stronie http://stopstalking.pl/  można szukać profesjonalnej pomocy.

Książki Olgi Rudnickiej zawsze będę polecać, bo po prostu lubię tworzone przez nią historie. Jeśli zaś chodzi o „Cichego wielbiciela”, myślę, że każdy powinien sięgnąć po tę książkę, niezależnie od upodobań literackich, wieku czy płci. W tej książce zawarte jest wszystko, schemat działania i myślenia stalkera i ofiary, a ponad to wskazówki gdzie szukać pomocy i jak sobie radzić z niechcianym adoratorem. Uświadamia nam też jedną ważną rzecz: każdy z nas może stać się ofiarą. Bo codziennie spotykamy setki osób. Większości nawet nie zauważamy. Nie znaczy to jednak, że któraś z nich nie zauważyła nas.

Książkę otrzymałam do recenzji od wydawnictwa 

czwartek, 3 maja 2012

Zemsta - Sharon Osbourne

Tytuł oryginału: Revenge
Wydawnictwo: Telbit
Oprawa: miękka
Rok wydania: 2011
Ilość stron: 400
Ocena: 5/6

Kiedyś Sharon Osbourne była mi znana tylko jako żona Ozzy’ego, bo też czemu miałabym się interesować jej życiem? Jednak kilka lat temu miałam przyjemność czytać jej autobiografię i z każdą stroną mój podziw i szacunek do niej wzrastał. Dlatego kiedy zobaczyłam, że napisała książkę, wiedziałam, że muszę po nią sięgnąć. Okładka może trochę zmylić, róż, but na obcasie i perły mogą sugerować romans. I przyznam szczerze, że sama się romansu spodziewałam. Ale przeczytać musiałam, czym by to nie było. Ciekawość co też Sharon stworzyła była silniejsza niż niechęć do romansów. Zaczęłam więc czytać, i zostałam bardzo pozytywnie zaskoczona. Bo może i romans się tu przewija, ale ta książka nie ma nic wspólnego z romasidełkami o niczym i przesłodzonymi szczęśliwymi zakończeniami. Sharon pokazuje nam brutalny świat Hollywood z drugiej strony, tej gdzie wszystko przestaje być idealne. Gdzie piękne suknie i nieszczere uśmiechy są zdejmowane, a na ich miejsce wchodzi zazdrość, zawiść i chęć dążenia do celu nawet po trupach.  Dodam jeszcze, że historia oparta jest na wieloletnich doświadczeniach autorki, chociaż bohaterowie są wymyśleni.

Margaret Michaels zawsze marzyła o tym, żeby zostać gwiazdą. Dlatego w wieku lat szesnastu opuszcza rodzinny dom i rusza do Londynu, gdzie mają spełnić się wszystkie jej marzenia. Jednak nie wszystko układa się tak, jak sobie zaplanowała. Na domiar złego wiąże się z miejscowym złym chłopcem, Derekiem Stonem, który znika, gdy tylko okazuje się, że Maggie jest w ciąży. Z pomocą przychodzi jej George, brat Dereka. Niechęć do niego stopniowo przeradza się w przyjaźń, aż w końcu doprowadza ich do małżeństwa. Rodzi się Chelsea, którą  George zawsze traktował jak własną córkę. Jakiś czas później rodzi się im druga córeczka, Amber. Dziewczynki rosną, a Margaret już myśli o tym, jakie kiedyś będą sławne i kochane przez cały świat. I jest bardzo zdeterminowana, żeby do tego doprowadzić. Swoją uwagę skupia na Amber, Chelsea za bardzo przypomina jej Dereka. Los jednak bywa przewrotny i to Chelsea dostaje główną rolę w popularnym serialu dla młodzieży. Jednak w świecie show-biznesu nic nie trwa wiecznie, i role jeszcze nie raz się odwrócą.

Od tej książki nie można się oderwać. A to dzięki temu, że Sharon pisze tutaj o tym, na czym zna się najlepiej. Fabuła i bohaterowie wydają się tak realni, jakbyśmy czytali prawdziwą historię. Ale któż mógłby lepiej opisać ten świat, niż kobieta, która siedzi w nim od dziecka. To nie jest miła, lekka i przyjemna historia. Przygotujcie się do wejścia w ten brutalny świat pełen luksusu, blichtru, seksu, przemocy i narkotyków, gdzie jedyną świętością są pieniądze i wpływy. A autorka nawet przez chwilę nie zamierza upiększać świata, który nam pokazuje. Język i opisy są dosadne i wulgarne,  ale to tylko czyni książkę bardziej wiarygodną.
Patrząc na to z tej strony, nie dziwne, że siostry Stone trochę się w tym świecie pogubiły. Siostrzaną miłość zastąpiła zazdrość o osiągnięcia tej drugiej. Niezdrowa rywalizacja sprawiła, że dziewczyny zapomniały o tym, jak bardzo kochały się w dzieciństwie. Matka, zamiast wspierać i służyć dobrą radą, dąży do spełniania własnych ambicji, powoli przez to niszcząc własne córki i swoje relacje z nimi.

Polecam każdemu, kto chciałby zobaczyć jak wygląda życie sław za kulisami. A jeśli ktoś też marzy o takim życiu, ciekawa jestem czy po tej lekturze nie zweryfikuje swoich marzeń. Bo czy jest tu czego zazdrościć? To, że mamy tu do czynienia z fikcją literacką nie zmienia faktu, ze właśnie tak w dużej mierze wygląda Hollywood od kuchni. Naprawdę warto sięgnąć po „Zemstę”. Bardzo ciekawa i wciągająca lektura!

Książkę otrzymałam od wydawnictwa